اگر در جامعه ما، عشق به امام حسین(ع) و یاد او و ذکر مصایب و حوادث عاشورا معمول و رایج نبود، معلوم نبود که نهضت با این فاصله زمانی و با این کیفیتی که پیروز شد، به پیروزی می رسید.
حرکت امام حسین(ع) برای اقامه حق و عدل و برهم زدن ظلم و بی عدالتی صورت گرفت و هدف از آن حاکم کردن دین خدا و ادامه راه پیامبران الهی بود و آنچه که از روایات بدست می آید این است که ائمه اطهار(ع) جداً تلاش کردند تا نظام اسلامی را ایجاد و مستقر سازند و ما به برکت نهضت امام حسین و حفظ فرهنگ آن توانستیم نظام اسلامی را در جامعه مان به وجود آوریم.
*جمع‌بندی نهضت حسینی علیهالسّلام این است که یک روز امام حسین علیهالسّلام در حالی که همه دنیا در زیر سیطره ظلمات ظلم و جور پوشیده و محکوم بود و هیچ کس جرأت نداشت حقیقت را بیان کند - فضا، زمین و زمان سیاه و ظلمانی بود - قیام کرد.
*امام حسین علیه السّلام، عظیمترین مبارز و مجاهد تاریخ اسلام است؛ چون او در چنین میدانى ایستاد و نترسید و مجاهدت کرد. اما این انسان بزرگ، به قدر عظمتش، مظلومیت دارد. همانقدر که بزرگ است، همان قدر هم مظلوم است؛ و با غربت هم به شهادت رسید.
فرق است بین آن سرباز فداکار و انسان پرشورى که به میدان نبرد مىرود؛ مردم به نام او شعار مىدهند و از او تمجید مىکنند؛ میدان اطراف او را انسانهاى پرشورى مثل خود او گرفتهاند؛ مىداند که اگر مجروح یا شهید شود، مردم با او چگونه با شور برخورد خواهند کرد، و آن انسانى که در چنان غربتى، در چنان ظلمتى، تنها، بدون یاور، بدون هیچگونه امید کمکى از طرف مردم، با وسعت تبلیغات دشمن، مىایستد و مبارزه مىکند و تن به قضاى الهى مىسپارد و آماده کشته شدن در راه خدا مىشود.
عظمت شهداى کربلا به این است یعنى براى احساس تکلیف، که همان جهاد در راه خدا و دین بود، از عظمت دشمن نترسیدند؛ از تنهایى خود، احساس وحشت نکردند؛ کم بودن عدّه خود را مجوزّى براى گریختن از مقابل دشمن قرار ندادند. این است که یک آدم را، یک رهبر را، یک ملت را عظمت مىبخشد: نترسیدن از عظمت پوشالى دشمن
*از همان روزی که موضوع ذکر مصیبت حسین بن علی‚ علیه السلام‚ مطرح شد‚ چشمه ی جوشانی از فیض و معنویت‚ در اذهان معتقدین و محبین اهل بیت‚ علیهم السلام‚ جاری گشت. این چشمه ی جوشان‚ تا امروزهمچنان ادامه و جریان داشته است‚ بعد از این هم خواهد داشت‚ و بهانه ی آن هم‚ یادآوری خاطره ی عاشوراست.
*در ایام محرم و صفر، ملت عزیز ما، باید روح حماسه را، روح عاشورایی را، روح نترسیدن از دشمن را روح توکل به خدا را، روح مجاهدت فداکارانه در راه خدا را، در خودشان تقویت کنند و از امام حسین علیه السلام مدد بگیرند.
مجالس عزاداری برای این است که دلهای مارا با حسین بن علی علیه السلام و اهداف آن بزرگوار نزدیک و آشنا کند.
یک عده ی کج فهم نگویند که امام حسین علیه السلام شکست خورد. یک عده ی کج فهم نگویند که راه امام حسین علیه السلام معنایش این است که همه ی ملت ایران کشته شوند. کدام انسان نادانی چنین حرفی را ممکن است بزند. یک ملت از حسین بن علی علیه السلام باید درس بگیرد. یعنی از دشمن نترسد به خود متکی باشد به خدای خود توکل کند.
نظرات شما عزیزان:
